“Ik krijg nog 2 euro.” De kassièreogen dromen in de verte. Of 180 euro boete, grom ik kwaadaardig. Kassière versus zelfscan. De zelfscan is een fraai staaltje ‘omkering’. De kassière/supermarkt maakt (soms!) fouten, zoals vergeten korting, onleesbare code, rotte appel of fout wisselgeld. “Laten we het omkeren: hoe zorgen we dat niet wij, maar de klanten de fouten maken! Zelfscan!” De zelfscan leidt tot gedoe: onleesbare codes, terugboeken fout artikel, gehannes wat wel/niet gescand…dus: fouten. “Nee, we zeggen niet ‘fouten’, het is diefstal!” De klant is een onbetrouwbare, stelende burger. Een veertienjarige krijgt een controleursjasje, na training Zwartgallig Mensbeeld. “De diefstal kost ons miljoenen!” “En weet u: we doen 180 euro boete óf politie.”
De klant is dief want hij maakt geen fouten. Geen verweer. Gedoe koop je af met 180 euro!? Kortom, ik laat de supermarkt lekker zelf scannen. “Leuk vriendje?” Breedglimlachende kassière. Ik vergat bijna de twee euro.
Naar KNAR project