Heerlijk … ik lees de grijze dagen stuk met verhalen vol passie en het lot. Met pareltjes: ‘Soms raken zelfs klokken uitgeput van het bijhouden van de tijd.’ Of: ‘Onwetendheid is de langste eenheid van tijd.’ Woorden uit romans die rond Oekraïne of Georgië spelen. De zinnen passen bij mijn grijze-dag-stemming. De verhalen gaan over het lot door de constante dreiging van macht over jouw vrijheid waar deze bewoners al eeuwen mee opgroeien. En waar ze desondanks – het zijn tenslotte romans – steeds opstaan in weerbaarheid en trots, en – no happy end – waarin ze toch verloren raken. Melancholisch, berustend, en toch een verademing naast de Nederlandse ego-zoektocht-romans, die zonder passie zijn, zonder hoop, zonder ‘beter’ anders dan de betere ik. Het is niet de politiek die ons ver-ikt. Het ontbreekt ons aan wij-verhalen die ego-dromen overstijgen en die wij-dromen maken. Laten we in 2025 wij-verhalen maken. Het zal ons goed doen.
Naar KNAR project
Fit tip
Wat is jouw wij-verhaal voor 2025?
Toch maar dry january met een boek?