Toerend langs alle horeca: bij de koffie ligt altijd een koekje, deels om de prijs te rechtvaardigen. Verder totaal foute gastvrijheid: foute transgene vetten, vaak fout cellofaan, fout voor gezondheid, vaak verspilling. Ja toch? Soms is het een eigen baksel of iets met lokale zorgmensen. Sociaal koekhappen dus. Maar nu kreeg ik nota bene buiten onze landsgrens -ik was minstens duizend km van huis- een verpakt ‘iets’ met opdruk ‘Speculoos’. Ik had behoefte aan koffie dus het cellofaantje lag er even voor ik het ‘Hollandse’ opschrift opmerkte. Hoewel … specu-loos: staat er nu ‘zonder specu’?. Maar wie leest het zo? (Of: er zit te veel fouts in om speculaas te mogen heten?) Eigenlijk staat er: het smaakt naar niks, ‘smaakloos’. We hebben goud in handen! Speculoos is de nieuwe unami, de zesde smaakkleur, de enige smaakkleur die zichzelf is, namelijk ‘niets’. Lekker laten liggen die speculoosjes 1). De koffie was heerlijk.
Naar KNAR project
1) Zoals Moos tegen Sam zei: heb jij die sardientjes uit onze blikjes geproefd? Die waren niet om te eten maar voor de handel !