Lopend over het Ereveld Grebbeberg sta ik stil bij steen “J. Wieringa, 1903 – 1945”. Geen familie. Het valt op dat hij een van de ouderen is tussen alle ‘jongens’ van 20. Wat een triestheid. Jans als mannennaam, geboren Groninger te Fransum. Hij vlucht via een onmogelijke route via Zwitserland en Gibraltar naar Engeland. Hij komt bij de Prinses Irene Brigade, wordt augustus 1944 naar Normandië gestuurd en belandt in Zeeland. Op 17 maart 1945 wil hij in de bossen tussen bij Vrouwenpolder een verlaten Duits kanon vullen … een met opzet achtergelaten granaat ontploft. Zijn vrouw hoort een week later dat hij is overleden. Nog onwetend van komende vrede. Het huidige nieuws trekt me vanzelf naar zijn verleden, spiegelend onze 80 jaar vrede. Ik had het Jans en vooral ook al die twintigers zo gegund te genieten van hun inzet … Had hun dood zin? Nog maar een ereveldrondje dankbaarheid.
Naar KNAR project
bron: Prinses Irene Brigade
Fit tip
Loop een dankrondje of doe een vredesdansje.
Wees niet voor of tegen, maar stel een vraag.